English
Ελληνικά
Ο Γρηγόρης δεν ήθελε να ζήσει τη ζωή του την Αθήνα. Αφού έψαξε διάφορα μέρη στην Ελλάδα, κατέληξε στο Ναύπλιο και ενώ πέρασε από διάφορα επαγγέλματα αποφάσισε ν' ανοίξει ένα σανδαλοποιείο. Και έπιασε!
Ανήσυχος, δημιουργικός και δουλευταράς, 35 χρονών σήμερα, αφηγείται στις «ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ» (www.lifo.gr) την ενδιαφέρουσα ζωή του και εξηγεί γιατί τα παραδοσιακά σανδάλια που φτιάχνει ο ίδιος, είναι τα καλύτερα.
Πώς ξεκίνησε η ενασχόληση με τα σανδάλια;
Μεγάλη ιστορία. Ασχολούμαι με τα παπούτσια από 6 χρόνων. Ο μπαμπάς μου είχε βιοτεχνία με γυναικεία, χειροποίητα παπούτσια και κάποιες ιδιαίτερες αρβύλες στα Μελίσσια στην Αθήνα. Η βιοτεχνία ήταν ανοιχτή για 14 χρόνια, όμως δεν πήγε καλά και έκλεισε. Όταν έκλεισε, ήμουν 17 χρονών. Ήταν μια απώλεια μεγάλη διότι εκτός από τη βιοτεχνία, πουλήθηκε και το σπίτι μας, που βρισκόταν ακριβώς πάνω από τη βιοτεχνία. Δεν έχει μείνει τίποτα από οίκημα των παιδικών μου χρόνων. Περνάω καμιά φορά απ' έξω και πιάνεται η καρδιά μου. Μετά από τη βιοτεχνία, ανοίξαμε ένα κατάστημα με παπούτσια. Εγώ μόλις είχα ενηλικιωθεί και αποφάσισα να πάω στρατό. Τελειώνω τη θητεία και κάνω διάφορες δουλειές: σερβιτόρος, ντελίβερι, κρεπιέρης. Στα 22 μου αποφασίζω να κάνω την επανάστασή μου για να φύγω από την Αθήνα.
Τι δεν σ' άρεσε στην πρωτεύουσα;
Δεν γούσταρα τη ζωή στην Αθήνα, είσαι μονίμως αγχωμένος. Θες να κάνεις κάτι και πρέπει να το έχεις σχεδιάσει μια εβδομάδα πριν. Τρέχεις και δεν ξέρεις για ποιο λόγο τρέχεις. Επίσης έχω πολλά χόμπι σχετικά με τη θάλασσα: ψάρεμα, ιστιοπλοΐα. Δεν μπορώ να μην έχω τη θάλασσα δίπλα μου και έτσι έψαχνα μέρη με θάλασσα. Τζια, Χαλκίδα και άλλα... Καθόμουν μέρες σε διάφορά μέρη για να δω τη ζωή και ν' αποφασίσω που θα μείνω μόνιμα.
Στο Ναύπλιο πότε έρχεσαι;
Πριν 13 χρόνια έρχομαι βόλτα στο Ναύπλιο με την τότε κοπέλα μου και λέω «εδώ είμαστε». Μέσα σ' ένα μήνα είχα μετακομίσει και είχα αλλάξει τη ζωή μου. Το Ναύπλιο είναι μαγευτικό μέρος, μέσα στην τέχνη και τη δημιουργία -τα περισσότερα παιδιά μαθαίνουν μουσική και γενικότερα όλοι εδώ ασχολούνται με κάποια μορφή τέχνης. Εδώ νιώθεις ότι δεν είσαι αποκλεισμένος, παίρνεις το αμάξι σου και πας Αθήνα, δεν εξαρτάσαι από τον καιρό, όπως όταν είσαι στο νησί. Για να λέμε την αλήθεια και στα νησιά αλλά και στο Ναύπλιο ο χειμώνας είναι δύσκολος, είναι νέκρα. Η τουριστική περίοδος για το Ναύπλιο κυρίως ξεκινάει από το Πάσχα και μετά.
Επαγγελματικά τι έκανες μόλις πρωτοήρθες;
Ήμουν 22 μου όταν εγκαταστάθηκα στο Ναύπλιο και αποφάσισα ν' ανοίξω μια κρεπερί έχοντας ένα μικρό μπάζετ, ίσα- ίσα ν' αγοράσω τα μηχανήματα και να βγάλω την άδεια. Ήταν η πρώτο μαγαζί που άνοιξε στο Ναύπλιο με κρέπα στο χέρι. Στην κρεπέρι πολλά βράδια γινόταν κυριολεκτικά πανηγύρι. Είχα γνωρίσει έναν τύπο που έφτιαχνε μπουζούκια και μαζευόμασταν όλοι μουσικόφιλοι στην κρεπερί. Ξεκίνησα και εγώ μαθήματα μπουζουκιού και κάναμε βραδιές με ζωντανή μουσική.
Όχι για να βγάλουμε λεφτά, αλλά για να περάσουμε ωραία. Ήταν πολύ προσωπικό και πολύ ιδιαίτερο όλο αυτό. Άντεξα 4 χρόνια στην κρεπερί –τη δούλευα μόνος μου. Δούλευα κάθε μέρα από τις 11 το πρωί μέχρι τις 4 το μεσημέρι και έπειτα από τις 6 το απόγευμα μέχρι τις 5 το πρωί. Δεν άντεξα, τα 'φτυσα. Και 26 χρονών αποφασίζω να κλείσω μια επιτυχημένη επιχείρηση. Στο μεταξύ είχα μηνύσεις για ηχορυπάνσεις και φασαρίες, είχα συνολικά 14 δικαστήρια, εννοείται ότι σε όλα αθωώθηκα.
Στο διάστημα που δούλευα την κρεπερί γνωρίζω τη γυναίκα μου, τη Σόνια. Ήρθε για διήμερη εκδρομή με τις φιλές της στο Ναύπλιο και πέρασε από την κρεπερί να φάει κρέπα. Θυμάμαι μου ζήτησε έναν φορτιστή και της είπα: «Για σένα κάτι θα κάνουμε»... Και γνωριστήκαμε, ερωτευτήκαμε και για 3 χρόνια ήμασταν πάνω- κάτω: Ναύπλιο- Αθήνα, Αθήνα- Ναύπλιο. Μας είχαν φάει τα χιλιόμετρα. Κάποια στιγμή δεν την πάλεψα άλλο με την απόσταση και της λέω: «Ή κατεβαίνεις ή χωρίζουμε, δεν γίνεται άλλο». Και κατεβαίνει, ήρθε Ναύπλιο. Άφησε την πολύ καλή δουλειά της και άλλαξε τη ζωή της. Εκείνη την περίοδο στον ίδιο χώρο που είχα την κρεπερί, είχα ανοίξει ένα εμπορικό μαγαζί με παπούτσια. Αναλαμβάνουμε μαζί το μαγαζί με τα παπούτσια και το κρατάμε για ενάμιση χρόνο ακόμα. Ψιλοπήγαινε καλά, εμένα, όμως, μου είχε μπει ήδη ιδέα για τα σανδάλια.
Πώς προκύπτει η ιδέα;
Έπαιρνα κάτι σαγιονάρες από μια βιοτεχνία στην Αθήνα και έβλεπα ότι είχαν μεγάλη ζήτηση και συχνά μου τελείωναν. Πολλές φορές έπαιρνα στη βιοτεχνία να μ' εξυπηρετήσουν και να μου στείλουν και άλλα και δεν ανταποκρίνονταν. Τσαντίστηκα πολύ και λέω μια μέρα «Αι σιχτίρ, θα φτιάξω μόνος μου, μικρός έφτιαχνα αρβύλες, δεν θα μπορώ να φτιάξω σανδάλια;» Και στήνω ένα πάγκο και αρχίζω τις προσπάθειες.
Πάντα μου άρεσαν τα σανδάλια αλλά ποτέ δεν μπορούσα να τα φορέσω διότι με χτύπαγαν στα πόδια και έπαιρνα σαγιονάρες πλαστικές. Σκεφτόμουν ότι θα υπάρχει ένας τρόπος για να φτιάχνουν άνετα σανδάλια και όχι σκληρά, οπότε το συζήτησα με τον πατέρα μου ο οποίος έχει τεράστια εμπειρία στην κατασκευή παπουτσιών. Κάποια μηχανήματα του σανδαλοποιείου τα πήρα από τη βιοτεχνία που είχε ο πατέρας μου και κάποια τ' αγόρασα.
Φτιάχνω τα πρώτα σανδάλια και βλέπω ότι πωλούνται στο μαγαζί με τα παπούτσια που είχαμε. Πούλαγα τα δικά μου σανδάλια και με τα χρήματα αυτά κάλυπτα τις επιταγές από τα εμπορεύματα που είχαν μείνει. Και λέω στη Σόνια να κάνουμε ένα μαγαζί μόνο με σανδάλια. Δεν ήθελε, είχε αντιρρήσεις και αμφιβολίες ότι δεν θα πιάσει. Στο μεταξύ ήδη είχαμε παντρευτεί και είχαμε ένα παιδί. Και εγώ είχα αμφιβολίες αλλά είμαι πιο ριψοκίνδυνος. Τελικά, το 2010 ανοίξαμε το σανδαλοποιείο και κατ' ευθείαν έδειξε τη δυναμική του.
Η κρίση δίνει ευκαιρίες για να κερδίσεις χρήματα –όχι με κομπίνες και με τρόπους παράξενους. Όλα είναι μια ιδέα, να βρεις μια καλή ιδέα και εννοείται ν' αγαπάς αυτό που θες να κάνεις. Αν σ' αρέσει αυτό που κάνεις, θα έρθει η καλή ιδέα και θα δέσει και θα κερδίσεις χρήματα.
Τι διαφορετικό έχουν τα δικά σας σανδάλια και είναι τόσο ιδιαίτερα;
Πρώτα απ' όλα περνάς από την οδό Σταικοπούλου, όπου βρίσκεται το σανδαλοποιείο και βλέπεις να φτιάχνονται μπροστά στα μάτια σου στο εργαστήριο. Χρησιμοποιούμε δέρματα από την Κρήτη και προσπαθούμε να κρατάμε ζωντανή την τέχνη της υποδηματοποιίας με κίνητρο την αγάπη προς το χειροποίητο σανδάλι. Η σόλα που χρησιμοποιούμε είναι εύκαμπτη, αντιολισθητική και πολύ άνετη στο περπάτημα. Κατασκευάζουμε πληθώρα σχεδίων παραδοσιακών δερμάτινων σανδαλιών για άνδρες, γυναίκες και παιδιά παντρεύοντας την παράδοση με την τεχνολογία στα υλικά. Τα σανδάλια αποτελούν διαχρονικά την κυρία τάση του καλοκαιριού –φοριούνται κάθε μέρα, ταιριάζουν με όλα τα ρούχα και κουβαλούν όλες τις αναμνήσεις των καλοκαιριών μας. Θέλουμε να φτιάχνουμε τα καλύτερα σανδάλια.
Πόσα σανδάλια πουλάτε την ημέρα και πόσα μπορείς να φτιάξεις την ημέρα;
Όλα αυτα τα χρόνια έχω φτιάξει πάνω 20.000 ζευγάρια σανδάλια. Η επιχείρηση πάει πολύ καλά και νιώθω χαρούμενος γι' αυτό. Μια καλή μέρα μπορεί και να πουλήσουμε 30 και 40 ζευγάρια σανδάλια ενώ 30 σανδάλια την ημέρα μπορώ να φτιάξω με τη βοήθεια του συνεργατή μου, του Στάθη.
Πόση «ζωή» έχουν τα δικά σας σανδάλια;
Τουλάχιστον 2 με 2, 5 χρόνια με καθημερινή χρήση. Είναι ανθεκτικά με ποιότητα. Τα δικά μου, να φανταστείς, τα έχω 4,5 χρόνια και εγώ δεν τα σέβομαι, τα βάζω μέσα στη θάλασσα, στη βάρκα, σε βράχια.
Επόμενα επαγγελματικά σχέδια;
Ένα κατάστημα με σανδάλια στο εξωτερικό!
Σανδαλοποιείο Ναύπλιο
Σταϊκοπούλου 52
τηλ. 27520-27596
http://sandalworkshop.gr/
Πηγή: http://www.lifo.gr/team/gnomes/50664
